Van Onveiligheid naar Verbinding

De Invloed van je Verleden op je Relaties

 

Wat betekent veiligheid in een relatie?

Waarom voelt het soms zo moeilijk om volledig jezelf te zijn in een relatie? Misschien herken je het gevoel dat je op je tenen moet lopen, dat je niet durft te zeggen wat je echt denkt, of dat je bang bent om afgewezen te worden als je jezelf laat zien. Veiligheid is de basis van elke gezonde relatie, maar wat als je die veiligheid nooit echt hebt ervaren?

Onze ervaringen uit de kindertijd hebben een diepgaande invloed op hoe we ons gedragen in relaties als volwassenen. Als je bent opgegroeid in een omgeving waarin je je niet veilig voelde – bijvoorbeeld door pesten of een emotioneel instabiele situatie – kan dit doorwerken in hoe je verbinding maakt met anderen. Het goede nieuws? Wat je verleden ook is, het is mogelijk om nieuwe patronen te ontwikkelen en je eigen veiligheid te creëren.

 

Sociale onveiligheid in de kindertijd: Het begin van het verhaal

Sociale onveiligheid in de kindertijd kan vele vormen aannemen. Misschien ben je gepest, buitengesloten of op subtiele manieren afgewezen. Of misschien groeide je op in een omgeving waarin je niet wist wat je kon verwachten – waar emotionele steun of voorspelbaarheid ontbrak.

Deze ervaringen kunnen je gevoel van eigenwaarde en vertrouwen in anderen aantasten. Als kind zoek je manieren om met die onveiligheid om te gaan. Je leert jezelf te beschermen door:

  • Pleasen:
    Altijd proberen om anderen tevreden te stellen, zodat je geaccepteerd
    wordt.
  • Perfectionisme:
    Alles perfect willen doen, om afwijzing te voorkomen.
  • Jezelf afsluiten:
    Emotioneel afstand nemen, zodat je geen pijn meer voelt.


Als kind werkte dit misschien om jezelf veilig te houden, maar als volwassene kunnen deze patronen je belemmeren.

“Als kind leerde je misschien dat je alleen veilig was door je klein te maken of juist keihard te vechten voor acceptatie.”

 

De impact op volwassen relaties

De patronen die je in je jeugd hebt ontwikkeld, verdwijnen niet vanzelf. Ze kunnen doorwerken in hoe je relaties aangaat als volwassene. Misschien voel je een diepgewortelde angst voor afwijzing, waardoor je jezelf niet volledig durft te laten zien. Of je merkt dat je je grenzen moeilijk kunt aangeven, uit angst dat anderen je niet meer leuk vinden.

Deze patronen kunnen zich op verschillende manieren uiten:

  • Pleasen:
    Je cijfert jezelf weg en doet alles om de ander tevreden te houden.
  • Conflictvermijding:
    Je gaat moeilijke gesprekken uit de weg, waardoor problemen zich opstapelen.
  • Wantrouwen:
    Zelfs in veilige relaties voel je je nooit helemaal op je gemak.


“Misschien herken je het gevoel dat je constant je best moet doen om waardering te verdienen, of dat je je partner niet volledig durft te vertrouwen.”

Dit hoeft niet zo te blijven. Door inzicht te krijgen in deze patronen, kun je ze doorbreken.

 

Herkennen is de eerste stap: Jij bent niet je verleden

De eerste stap naar verandering is bewustwording. Veel van onze gedragingen en reacties komen voort uit patronen die we in onze jeugd hebben ontwikkeld, vaak onbewust. Het is belangrijk om te erkennen dat deze patronen je ooit hebben geholpen om te overleven, maar dat ze je nu misschien tegenhouden.

Het is niet jouw schuld dat je deze patronen hebt ontwikkeld. Maar je hebt nu de keuze om verantwoordelijkheid te nemen en ze los te laten. Zoals ik vaak zeg: “Wat je toen nodig had om te overleven, helpt je nu misschien niet meer. Het is tijd om die patronen los te laten.”

 

Wat kun je doen om veiligheid te creëren?

Het goede nieuws is dat je veiligheid kunt leren creëren – in jezelf en in je relaties. Hier zijn enkele praktische stappen:

  • Herken je triggers:
    Welke situaties laten je terugvallen in oude patronen?
    Hoe kun je jezelf kalmeren in zulke momenten?
  • Werk aan zelfvertrouwen:
    Begin met kleine stappen, zoals je eigen behoeften erkennen en uitspreken.
  • Zoek gezonde relaties:
    Zoek mensen die je accepteren zoals je bent en waar je fouten mag maken zonder angst voor afwijzing. Veiligheid begint bij jezelf. Hoe beter je jezelf kent en ondersteunt, hoe makkelijker het wordt om gezonde relaties op te bouwen.
 

Hoe Loslaten voor Groei je hierbij kan helpen

In mijn traject Loslaten voor Groei help ik je om deze patronen te doorbreken. We gaan samen op zoek naar de patronen die jou hebben beschermd, maar die je nu tegenhouden. Je leert:

  • Hoe je oude pijn en angst kunt loslaten.
  • Hoe je een sterke basis in jezelf kunt creëren.
  • Hoe je ruimte maakt voor gezonde relaties en echte verbinding.


“Jij verdient het om je veilig te voelen, in jezelf en in je relaties. Het begint met loslaten.”

 

Klaar voor jouw stap naar verbinding?

Hoe heeft jouw verleden invloed op je relaties? Misschien herken je jezelf in de patronen die ik beschrijf, of voel je dat er meer mogelijk is. Jij hebt de kracht om die verandering te maken.

💡 Ben jij klaar om te groeien naar verbinding?

📥
Meld je aan voor mijn traject Loslaten voor Groei en zet de eerste stap naar een veiliger en vervullender leven. Samen werken we aan het loslaten van wat je niet meer dient en het creëren van een leven waarin je echt verbinding
kunt ervaren.

Ook interessant om te lezen

Verbinding als Antwoord – Van Wijzen naar Samen

Na het verhaal van Nina, en alles wat het losmaakte, bleef er iets in mij knagen. Want er is meer. Meer dat ik zie gebeuren. Meer dat ik voel. Meer dat me raakt. Pesten is niet alleen het probleem van het slachtoffer. Het is niet alleen de verantwoordelijkheid van de school, de pester of de ouders. Het is een maatschappelijk probleem. Net als hoe er anno 2025 nog steeds wordt omgegaan met vrouwen. Met mensen. Met elkaar. We leven in een wereld waarin sommige mannen hardop zeggen dat vrouwen ondergeschikt zijn aan hen. Waar opmerkingen zoals die van Gerard Spong in de documentaire Blauwe Ballen en andere verkrachtingsmythes ons laten zien dat victim blaming nog springlevend is. Alsof de verantwoordelijkheid voor geweld bij het slachtoffer ligt. “Als vrouwen weerbaarder worden, zijn er minder verkrachtingen.” Serieus? En we kennen datzelfde patroon bij pesten: “Je bent ook zo gevoelig.”“Je moet een dikkere

Lees verder »

Stop met wijzen. Begin met kijken. Naar jezelf.

Afgelopen week werd ik geraakt door het nieuws dat een meisje van 14, Nina, zelfmoord heeft gepleegd omdat ze werd gepest. De pijn die dit met zich meebrengt is niet te bevatten. Er wordt veel over gezegd. En geschreven. En gedeeld. Maar ook veel gewezen. Naar school. Naar de pesters. Naar de ouders van de pesters. En zelfs naar de ouders van Nina. Alsof zij nog niet genoeg moeten dragen. Dat is wat we doen in dit soort situaties. We voelen de pijn, de onmacht, het verdriet. En omdat we daar geen weg mee weten, zoeken we een zondebok. Iemand om de schuld te geven. Iemand die verantwoordelijk is voor dit afschuwelijke verlies. Maar de waarheid is: er is niet maar één zondebok. Er is geen simpele dader aan te wijzen. Pesten is een maatschappelijk probleem. Een groepsproces. Een collectief gemis aan veiligheid. En dat betekent dat we er allemaal

Lees verder »